موسسه حق گستر مبين

 حضرت امیر علیه السلام در ماجرای جانسوز حمله عمر به حضرت زهرا سلام الله علیها از خود واکنش نشان داده است برای نمونه به دو مورد از منابعی که این واقعه را ذکر کرده اند(از اهل سنت و شیعه) اشاره می کنیم:آلوسى مفسر مشهور اهل تسنن مى‌نويسد:أنه لما يجب على غضب عمر وأضرم النار بباب على وأحرقه ودخل فاستقبلته فاطمة وصاحت يا أبتاه ويا رسول الله فرفع عمر السيف وهو فى غمده فوجأ به جنبها المبارك ورفع السوط فضرب به ضرعها فصاحت يا أبتاه فأخذ على بتلابيب عمر وهزه ووجأ أنفه ورقبته؛عمر عصباني شد و درب خانه علي را به آتش کشيد و داخل خانه شد، فاطمه سلام الله عليها به طرف عمر آمد و فرياد زد: يا ابتاه، يا رسول الله! عمر شمشيرش را که در غلاف بود بلند کرد و به پهلوى فاطمه زد، تازيانه را بلند کرد و بر بازوى فاطمه زد، فاطمه فرياد زد: يا ابتاه (با مشاهده اين ماجرا) علي (ع) ناگهان از جا برخاست و گريبان عمر را گرفت و او را به شدت کشيد و بر زمين زد و بر بينى و گردنش کوبيد(الآلوسي البغدادي، العلامة أبي الفضل شهاب الدين السيد محمود (متوفاي1270هـ)، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ج3، ص124، ناشر: دار إحياء التراث العربي –بيروت. )آلوسى اين روايت را بدون هيچ حاشيه و نقدى نقل كرده و رد نكرده است كه حكايت از پذيرفتن آن دارد.سلیم بن قیس نیز می نویسد:با مشاهده ی این جریان( جسارت عمر)، ناگها موسسه حق گستر مبين...ادامه مطلب

در فرهنگ ناب اسلامی همانگونه که ظلم کردن مردود است، ظلم پذیری هم ممنوع است و حرام معمولاً صحبت از موضوع اول فراوان است ولی چندان سخنی از بخش دوم نیست؛ مگر به مناسبتی نظیر شرح جمله «هیهات مِنَّا الذلَّۀ» و مانند آن . با نگاهی به آموزه های دینی بر هگان هویدا می شود که قبول ظلم ، همان مقدار بد است که ستم به دیگران ناپسند است و از این جهت که هر دو آنها مورد نکوهش و غضب خداست فرقی بینشان نیست . قرآن کریم می فرماید : هر سخنی که باعث رنجش دیگران شود ، ابرازش حرام است مگر در مورد کسی که ظالم است . مظلوم اجازه بلکه وظیفه دارد که بیداد ستمگر را فریاد کند و داد خود بستاند ؛ « لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ ؛ خدا هرگز دوست ندارد كسى با گفتار خود بدیهاى دیگران را آشکار کند مگر كسى که ستم دیده است .» چنین شخصی می تواند ظلمی که بر او رفته را فریاد کرده و بدی ستمگر را برملا  کند . نمونه ای از اعتراض بر ظالم روزی معاویه لعنة الله علیه در توجیه ظلم و زراندوزی خود و ساکت کردن اعتراض های مردمی دست به تحریف معنوی قرآن زد و گفت : مردم! مگر شما حقانیت کتاب خدا را قبول ندارید؟ گفتند : بله قبول داریم . گفت : پس این آیه را در آن بخوانید که فرمود : « وَ إِنْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ؛ خزائن همه چیز ، تنها ن موسسه حق گستر مبين...ادامه مطلب

موسسه حق گستر مبين...

موسسه حق گستر مبين...

موسسه حق گستر مبين...

 

موسسه حق گستر مبين...

موسسه حق گستر مبين...

موسسه حق گستر مبين...

موسسه حق گستر مبين...

در فرهنگ ناب اسلامی همانگونه که ظلم کردن مردود است، ظلم پذیری هم ممنوع است و حرام  معمولاً صحبت از موضوع اول فراوان است ولی چندان سخنی از بخش دوم نیست؛ مگر به مناسبتی نظیر شرح جمله «هیهات مِنَّا الذلَّۀ» و مانند آن . با نگاهی به آموزه های دینی بر هگان هویدا می شود که قبول ظلم ، همان مقدار بد است که ستم به دیگران ناپسند است و از این جهت که هر دو آنها مورد نکوهش و غضب خداست فرقی بینشان نیست . قرآن کریم می فرماید : هر سخنی که باعث رنجش دیگران شود ، ابرازش حرام است مگر در مورد کسی که ظالم است . مظلوم اجازه بلکه وظیفه دارد که بیداد ستمگر را فریاد کند و داد خود بستاند ؛ « لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ ؛ خدا هرگز دوست ندارد كسى با گفتار خود بدیهاى دیگران را آشکار کند مگر كسى که ستم دیده است .» چنین شخصی می تواند ظلمی که بر او رفته را فریاد کرده و بدی ستمگر را برملا  کند . نمونه ای از اعتراض بر ظالم روزی معاویه لعنة الله علیه در توجیه ظلم و زراندوزی خود و ساکت کردن اعتراض های مردمی دست به تحریف معنوی قرآن زد و گفت : مردم! مگر شما حقانیت کتاب خدا را قبول ندارید؟ گفتند : بله قبول داریم . گفت : پس این آیه را در آن بخوانید که فرمود : « وَ إِنْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ؛ خزائن همه چیز ، تنها موسسه حق گستر مبين...ادامه مطلب